Ο νέος ρόλος τη Ευρωπαϊκής Ενωσης
Το ποια Ευρώπη θέλουμε είναι ένα κρίσιμο ερώτημα στο οποίο θα κληθεί τελικά να απαντήσει το κάθε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Όπως βλέπουμε στην ευρωπαϊκή σκηνή και κυρίως στο χώρο των προεκλογικών αντιπαραθέσεων είναι αισθητή η άνοδος του προστατευτισμού και του λαϊκισμού. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο οφείλουμε με νηφαλιότητα να προσδιορίσουμε τον νέο ρόλο που οφείλει να διαδραματίσει η ΕΕ στην ευμετάβλητη πολιτική και οικονομική σκηνή που έχει διαμορφωθεί σήμερα. Αρχικά αξίζει να τονιστεί ότι η οικονομική απόδοση των χωρών σε ολόκληρη την Ευρώπη βελτιώνεται συνεχώς. Η ΕΕ μπαίνει το 2019 στον 7ο χρόνο ανάπτυξης και βρίσκεται στην πιο ισχυρή φάση και ανάκαμψή της με ποσοστά κοντά στο 2,3% Ωστόσο αυτή η ανάπτυξη δεν αντανακλάται στο βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας των πολιτών της γι αυτό και αυτοί απαιτούν αναπροσδιορισμό του ρόλου της ΕΕ.
Παρακάτω θα παραθέσω ορισμένες δράσεις από μια σειρά περιοχών πολιτικού σχεδιασμού στις οποίες είναι ανάγκη να εστιάσουμε – μαζί με τη βοήθεια του business Europe μιας και θεωρούνται θεμελιώδεις για την πρόοδο της ΕΕ. Απαραίτητη διαφαίνεται η ενδυνάμωση ενός ευρωπαϊκού βραχίονα στην εμπορική πολιτική της ΕΕ η οποία οφείλει να εφαρμόσει μια κοινή εμπορική πολιτική σε όλα τα κράτη μέλη της , εξαλείφοντας φαινόμενα εσωστρεφούς κορπορατισμού και να επενδύσει σε ένα εξωτερικό επενδυτικό πλαίσιο της ΕΕ. Η οριστικοποίηση της συμφωνίας του ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΕΕ και Ιαπωνίας πριν 2 χρόνια ένα πολύ θετικό βήμα προκειμένου η ΕΕ να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό στην παγκόσμια οικονομική σκηνή όπου πρωταγωνιστούν ΗΠΑ και Κίνα. Ταυτόχρονα βαρύνουσα σημασία έχει η προώθηση δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων. Η Ευρώπη οφείλει να υιοθετήσει μια εμπεριστατωμένη ευρωπαϊκή πολιτική με στόχο την εξάλειψη των εμποδίων που δυσχεραίνουν τις επενδύσεις προς την κατεύθυνση να συμβάλει και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων. Μαυτόν τον προσανατολισμό τα κράτη μέλη επιβάλλεται να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις δομικές μεταρρυθμίσεις τους και να στρέφουν τις κυβερνητικές δαπάνες τους σε επενδύσεις που ενισχύουν την ανάπτυξη και την εξωστρέφεια. Ταυτόχρονα, για να υλοποιηθούν τα παραπάνω είναι αναγκαία η προώθηση της απασχόλησης μέσα από μια κοινωνική διάσταση. Η κοινωνική διάσταση της ΕΕ επιβάλλεται να εστιάσει στη δημιουργία στέρεων σχέσεων μεταξύ των κρατών μελών η οποία θα γίνει με την ανεύρεση νέων θέσεων εργασίας και την αντιμετώπιση της μακροχρόνιας ανεργίας. Η Ευρώπη δεν χρειάζεται άλλα νομοθετικά και δημοσιονομικά μέτρα (που πολλάκις λειτουργούν αρνητικά στο θέμα της καταπολέμησης της ανεργίας) αλλά θέσεις εργασίας.
Τα δε κράτη μέλη οφείλουν να διερευνήσουν διεξοδικά , σε απόλυτη συνεργασία μεταξύ τους ποιος θα είναι ο αντίκτυπος των ιδεολογικών αποκλίσεων που παρατηρούνται σε σχέση με την ανεργία , τις εργασιακές συνθήκες αλλά και το εν γένει κοινωνικό πλαίσιο. Ανακεφαλαιώνοντας η ΕΕ έχει χρέος να συνεχίσει την ανάπτυξη ενός διεθνούς εμπορίου που βασίζεται σε κανόνες της παγκοσμιοποίησης και να καταστήσει σαφές στους πολίτες της ότι αυτή έχει ακόμη πολλά να προσφέρει. Οι πρόσφατες συμφωνίες με Καναδά και Ν. Ζηλανδία και την Κοινή Αγορά του Νότου εδραιώνουν ξεκάθαρα την ΕΕ ως παγκόσμιο ηγέτη.
Κώστας Καπελίδης Φοιτητής Σχολής Ναυτιλιακών και Επιχειρηματικών Σπουδών Παν/μίου Πειραιώς
Το ποια Ευρώπη θέλουμε είναι ένα κρίσιμο ερώτημα στο οποίο θα κληθεί τελικά να απαντήσει το κάθε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Όπως βλέπουμε στην ευρωπαϊκή σκηνή και κυρίως στο χώρο των προεκλογικών αντιπαραθέσεων είναι αισθητή η άνοδος του προστατευτισμού και του λαϊκισμού. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο οφείλουμε με νηφαλιότητα να προσδιορίσουμε τον νέο ρόλο που οφείλει να διαδραματίσει η ΕΕ στην ευμετάβλητη πολιτική και οικονομική σκηνή που έχει διαμορφωθεί σήμερα. Αρχικά αξίζει να τονιστεί ότι η οικονομική απόδοση των χωρών σε ολόκληρη την Ευρώπη βελτιώνεται συνεχώς. Η ΕΕ μπαίνει το 2019 στον 7ο χρόνο ανάπτυξης και βρίσκεται στην πιο ισχυρή φάση και ανάκαμψή της με ποσοστά κοντά στο 2,3% Ωστόσο αυτή η ανάπτυξη δεν αντανακλάται στο βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας των πολιτών της γι αυτό και αυτοί απαιτούν αναπροσδιορισμό του ρόλου της ΕΕ.
Παρακάτω θα παραθέσω ορισμένες δράσεις από μια σειρά περιοχών πολιτικού σχεδιασμού στις οποίες είναι ανάγκη να εστιάσουμε – μαζί με τη βοήθεια του business Europe μιας και θεωρούνται θεμελιώδεις για την πρόοδο της ΕΕ. Απαραίτητη διαφαίνεται η ενδυνάμωση ενός ευρωπαϊκού βραχίονα στην εμπορική πολιτική της ΕΕ η οποία οφείλει να εφαρμόσει μια κοινή εμπορική πολιτική σε όλα τα κράτη μέλη της , εξαλείφοντας φαινόμενα εσωστρεφούς κορπορατισμού και να επενδύσει σε ένα εξωτερικό επενδυτικό πλαίσιο της ΕΕ. Η οριστικοποίηση της συμφωνίας του ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΕΕ και Ιαπωνίας πριν 2 χρόνια ένα πολύ θετικό βήμα προκειμένου η ΕΕ να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό στην παγκόσμια οικονομική σκηνή όπου πρωταγωνιστούν ΗΠΑ και Κίνα. Ταυτόχρονα βαρύνουσα σημασία έχει η προώθηση δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων. Η Ευρώπη οφείλει να υιοθετήσει μια εμπεριστατωμένη ευρωπαϊκή πολιτική με στόχο την εξάλειψη των εμποδίων που δυσχεραίνουν τις επενδύσεις προς την κατεύθυνση να συμβάλει και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων. Μαυτόν τον προσανατολισμό τα κράτη μέλη επιβάλλεται να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις δομικές μεταρρυθμίσεις τους και να στρέφουν τις κυβερνητικές δαπάνες τους σε επενδύσεις που ενισχύουν την ανάπτυξη και την εξωστρέφεια. Ταυτόχρονα, για να υλοποιηθούν τα παραπάνω είναι αναγκαία η προώθηση της απασχόλησης μέσα από μια κοινωνική διάσταση. Η κοινωνική διάσταση της ΕΕ επιβάλλεται να εστιάσει στη δημιουργία στέρεων σχέσεων μεταξύ των κρατών μελών η οποία θα γίνει με την ανεύρεση νέων θέσεων εργασίας και την αντιμετώπιση της μακροχρόνιας ανεργίας. Η Ευρώπη δεν χρειάζεται άλλα νομοθετικά και δημοσιονομικά μέτρα (που πολλάκις λειτουργούν αρνητικά στο θέμα της καταπολέμησης της ανεργίας) αλλά θέσεις εργασίας.
Τα δε κράτη μέλη οφείλουν να διερευνήσουν διεξοδικά , σε απόλυτη συνεργασία μεταξύ τους ποιος θα είναι ο αντίκτυπος των ιδεολογικών αποκλίσεων που παρατηρούνται σε σχέση με την ανεργία , τις εργασιακές συνθήκες αλλά και το εν γένει κοινωνικό πλαίσιο. Ανακεφαλαιώνοντας η ΕΕ έχει χρέος να συνεχίσει την ανάπτυξη ενός διεθνούς εμπορίου που βασίζεται σε κανόνες της παγκοσμιοποίησης και να καταστήσει σαφές στους πολίτες της ότι αυτή έχει ακόμη πολλά να προσφέρει. Οι πρόσφατες συμφωνίες με Καναδά και Ν. Ζηλανδία και την Κοινή Αγορά του Νότου εδραιώνουν ξεκάθαρα την ΕΕ ως παγκόσμιο ηγέτη.
Κώστας Καπελίδης Φοιτητής Σχολής Ναυτιλιακών και Επιχειρηματικών Σπουδών Παν/μίου Πειραιώς
Οι δημοσιεύσεις αποτελούν δημιούργημα αυτού που τα γράφει και το OlymposPress.gr διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής τους χωρίς προειδοποίηση αν αναφερθεί ότι προσβάλλουν ή είναι αντίθετα στον νόμο.
