ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ: Προσφυγικη κριση και Δημος Διου Ολυμπου.

Θα παραβίαζα ανοιχτές πόρτες λέγοντας ότι το προσφυγικό σήμερα δεν είναι ζήτημα μόνο Ελληνικό ή ευρωπαϊκό. Ήρθε δε ως συνέπεια του πολέμου ( που καλά γνωρίζουμε ποιούς εξυπηρετεί και τον υποθάλπτουν ) όχι μόνο στην Συρία αλλά και σε πλείστες άλλες περιοχές του πλανήτη μας, ωθώντας έτσι εκατομμύρια ίσως ανθρώπων στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής στην Ευρώπη. ( Πέραν βεβαίως της αυτονόητης ανάγκης επιβίωσης τους σε ένα τόπο ρημαγμένο με έντονα εμφυλιοπολεμικά και θρησκευτικά πάθη). 

Από την μεριά της η Ε.Ε. στην ουσία κατακερματισμένη και εν τοις πράγμασι διαιρεμένη αδυνατεί να εφαρμόσει μια σοβαρή και αξιοπρεπή διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. Αποτέλεσμα όλων αυτών και μοιραία θα έλεγα να επέλθει το γεγονός ότι πολλά κράτη-μέλη ( και όχι μόνο ) με πρόσχημα την εσωτερική τους ασφάλεια να προχωρούν στην λήψη μέτρων που επιτείνουν όμως το πρόβλημα εντός Ελλάδας. Είναι δε γεγονός ότι με την διάσταση που έχει πάρει το ζήτημα ήταν επιβεβλημένη η ανάληψη πρωτοβουλίας από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. 

Για μια σειρά λοιπόν ευνόητους λόγους που είναι αντιληπτοί από όλους μας, καθίσταται αναγκαία η δίκαιη κατανομή των προσφύγων όχι μόνο μεταξύ των χωρών-μελλών, αλλά και σε χώρες που μπορούν με ασφάλεια να απορροφήσουν ένα μέρος των προσφύγων και συνεπώς του προβλήματος. Ενός προβλήματος που όλοι πλέον αποδεχόμαστε την κρισιμότητά του και παγκοσμιότητά του.

Πάνω λοιπόν σε αυτή την λελογισμένη και κοινώς αποδεκτή αρχή πρέπει να ιδωθεί το πρόβλημα και εντός του Ελλαδικού χώρου. Της δίκαιης κατανομής όλων αυτών των κατατρεγμένων ανθρώπων, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπ’ όψιν παραμέτρους διόλου ευκαταφρόνητες για τις τοπικές κοινωνίες. Οι προοπτικές ανάπτυξης της κάθε περιοχής, του κάθε νομού, της κάθε περιφέρειας πρέπει να τεθούν στο τραπέζι, να αναλυθούν και να ληφθούν οι πιο ενδεδειγμένες αποφάσεις για κάθε τόπο. 

Ο τουρισμός εν προκειμένω για το νομό μας και κυρίως για τον δήμο Δίου Ολύμπου είναι ένα κρίσιμο και επαρκώς μετρήσιμο μέγεθος που πρέπει να το διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Ταυτόχρονα όμως ενώ όλοι αποδεχόμαστε την αναγκαιότητα της προστασίας του τουριστικού προϊόντος της Πιερίας παρατηρείται το φαινόμενο της αναζήτησης του πρόσκαιρου οφέλους από μέρους ολίγων επιχειρηματιών (για την ώρα) χωρίς να προβληματίζονται για το μέλλον αυτού καθ’ αυτού του προϊόντος τους. Πολύ πιθανόν η οικονομική κρίση να τους ωθεί να λειτουργούν σήμερα αποσπασματικά και διαιρετικά κάτι που μπορεί να είναι μεν κατανοητό αλλά μη επαρκώς δικαιολογήσιμο από το σύνολο όχι μόνο των ανθρώπων του τουρισμού αλλά και τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες. Ποιος άραγε είναι αυτός που δεν χρωστάει σήμερα στην εφορία, στο ΙΚΑ, στο ΤΕΒΕ κ.ο.κ ; 

Και ο πιο ανίδεος με την οικονομία και το πλέγμα του τουρισμού μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι μεσομακροπρόθεσμα η ζημία για το κομμάτι τουλάχιστον του τουρισμού στην Πιερία ( και πρωτίστως για τον δήμο Δίου Ολύμπου ο οποίος δικαίως θεωρείται ως η ναυαρχίδα του Πιερικού τουρισμού ) θα είναι υπέρ-πολλαπλάσια του εφήμερου κέρδους που κάποιοι θα αποκομίσουν σήμερα. Πολύ δε φοβάμαι ότι στο τέλος θα λάβει μορφή ντόμινο, αφού μετά τις πρώτες ακυρώσεις αρκετοί επιχειρηματίες του τουρισμού έχουν μπει στον πειρασμό της διερεύνησης μιας συμφωνίας εκμίσθωσης των κάμπινγκ ή ξενοδοχείων τους. 

Η έλλειψη κεντρικής στρατηγικής και κυρίως η ανισομερής κατανομή των προσφύγων οδηγεί αναγκαστικά σε τέτοιου είδους φαινόμενα, χωρίς να δικαιολογείται επαρκώς η κρατούσα λογική και επιλογή από τους έχοντες σήμερα τις τύχες του τόπου μας αλλά και της χώρας στα χέρια τους. Δικαιολογίες και υπεκφυγές του τύπου πως τα κέντρα φιλοξενίας πρέπει να βρίσκονται κοντά σε εθνικές οδούς μόνο θυμηδία προκαλούν. Ταυτόχρονα η μη έγκαιρη ενημέρωση των θεσμικών φορέων αλλά και των πολιτών επιτείνουν το πρόβλημα. Τα προ τετελεσμένων γεγονότα που βρίσκονται σήμερα οι πολίτες και η ενδοτικότητα των τοπικών αρχών, οδηγούν στην μικροπολιτική εκμετάλλευση του θέματος από ανθρώπους με ακραίες αντιλήψεις που παραμερίζουν θεμελιώδεις ανθρωπιστικές αρχές αλλά και κάθε αρχή δικαίου. Ρίχνοντας λοιπόν κανείς μια ματιά στην υφιστάμενη κατανομή των προσφύγων αλλά και στην αμέσως επόμενη προγραμματιζόμενη κατανομή, θα διαπιστώσει πως είναι πέραν από κάθε λογική, κάθε κανόνα ηθικής και μέτρου. Δικαίως δε δημιουργεί ερωτήματα αλλά και αισθήματα θυμού και αγανάκτησης. 

Με ποιά λογική πχ απουσιάζει άπασα η Πελοπόννησος ή η Δυτική Ελλάδα ; Γιατί τέσσερις χώροι έως τώρα στην Πιερία, δύο εκ των οποίων στον Δήμο Δίου Ολύμπου ( συν η Πέτρα σε λίγες ημέρες) και μόλις ένας π.χ στην Εύβοια ή στα Τρίκαλα ; Οι πλειονότητα των πολιτών έχει αντιληφτεί σε βάθος το πρόβλημα και για αυτό με τόση ανθρωπιά στέκει δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους. Η συντεταγμένη όμως πολιτεία τι κάνει ; Πως μπορεί να διαχειριστεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα η κυβέρνηση σήμερα ; Την αναλογική κατανομή βαρών σε όλους ; Πως μπορεί να αποτινάξει από πάνω της την πεποίθηση των πολιτών περί μεροληπτικής αντιμετώπισης δήμων και νομών ; Η λύση δεν είναι τόσο δύσκολη όσο θέλουν να την πλασάρουν κάποιοι, δικαιολογώντας έτσι την δική τους ανυπαρξία αλλά και την παντελή έλλειψη προτάσεων και πρωτοβουλιών από μέρους τους. 

Μόνο με τη δίκαιη διασπορά των προσφύγων σε όλες τις περιοχές της χώρας, χωρίς καμιά εξαίρεση , με ταυτόχρονη φιλοξενία αυτών σε δημόσιους χώρους που θα προτείνουν οι ίδιοι οι δήμοι μετά από δημόσια διαβούλευση και αξιολόγηση των τοπικών παραμέτρων και αναγκών, θα ικανοποιήσουν τις τοπικές κοινωνίες και θα αποτρέψουν φαινόμενα ξενοφοβίας, ρατσισμού και ακραίων πρωτοβουλιών. Η δε χρήση αποκλειστικά και μόνο δημόσιων χώρων θα απομακρύνει οριστικά το φαινόμενο της οικονομικής εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου, θα αποτρέψει τον διχασμό μεταξύ επαγγελματιών και θα διαφυλλάξει την προοπτική του κάθε τόπου. Εν προκειμένω μιας και διαπραγματευόμαστε το ζήτημα από την πλευρά του Δήμου Δίου Ολύμπου, τον τουρισμό!! Για να γίνω πιο σαφής μιλώντας με την γλώσσα των αριθμών κανένας κάτοικος ή δημότης του δήμου μας δεν θα είχε αντίρρηση να επιμερισθεί ο δήμος το βάρος που του αναλογεί.

Σήμερα που οι επίσημοι αριθμοί μιλούν για περίπου 50.000 πρόσφυγες ασμένως θα γινόταν αποδεκτή η φιλοξενία 100 με 150 ανθρώπων στον δήμο Δίου Ολύμπου. Και δεν χρειάζεται υψηλά μαθηματικά για να το καταλάβει κανείς. Τον δε χώρο θα τον καθόριζε ίδιος ο δήμος μετά από διερεύνηση όσων προανέφερα. Σε κάθε διαφορετική περίπτωση και με το φάσμα της μη ορατής επίλυσης του προσφυγικού και της επί μακρόν διαφαινόμενης διαμονής των προσφύγων στην χώρα μας, ο δήμος Δίου Ολύμπου κινδυνεύει να καταστεί από ναυαρχίδα τουρισμού σε ένα πλοίο-αποθήκη ανθρώπινων ψυχών και αυτό φοβάμαι πως θα πυροδοτήσει μεγάλες κοινωνικές εντάσεις.