ΑΡΘΡΟ ΓΝΩΜΗΣ
ΠΡΟΒΛΗΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑΣ
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ
Το πρόσφατο θέμα της προβλήτας στην Παραλία Κατερίνης δεν είναι θέμα για να απορεί κανείς αλλά, αντιθέτως, αποτελεί μία μικρή σκηνή από την μεγάλη εικόνα και αντανακλά τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη, διαχειρίζεται τα ζητήματα, και τελικά αντανακλά τον ίδιο τον τρόπο που λειτουργεί ένα ολόκληρο Κράτος.
Επιβεβαιώνει αν μη τι άλλο το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως Χώρα που δεν είναι άλλο από την «καθυστέρηση» (απουσία εκσυγχρονισμού) που παρουσιάζουμε σε σχέση με τον σύγχρονο κόσμο, έναν κόσμο που πρέπει σοβαρά να λάβουμε υπόψη ότι μέσα σ’ αυτόν μπορείς να σταθείς μόνο αν είσαι ανταγωνιστικός, ειδικά δε όταν θες να προσφέρεις προϊόντα και υπηρεσίες όπως αυτό του τουρισμού.
Δεν θα μπω στην κατανομή ευθυνών. Δεν έχει νόημα γιατί ενώ, νομότυπα, όλοι έχουν δίκιο, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θα έπρεπε.
Η προβλήτα της Παραλίας είναι ένα «τοπόσημο» ή “point of interest” κατά την διεθνή ορολογία . Είναι ένα σημείο όπου προσέρχονται οι τουρίστες για να φωτογραφηθούν και οι φωτογραφίες αυτές ταξιδεύουν στον κόσμο μέσα από τους τουρίστες που επιστρέφουν στις Χώρες προέλευσής τους. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται την αξία του ως τέτοιου, θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο να το ξαναδεί από αυτήν την οπτική. Λόγω της αδυναμίας των Κρατικών / Αυτοδιοικητικών υπηρεσιών να προβούν στις απαραίτητες εργασίες συντήρησής του, κάποιοι κάτοικοι αγανακτώντας λένε «ας κατεδαφιστεί». Και μετά λύπης μου μαθαίνω πως βουλευτής της Πιερίας, προφανώς για να υπεκφύγει κάποιας ουσιαστικής απάντησης, ισχυρίζεται ότι υπάρχει και άλλη άποψη μέσα στην κοινωνία που είναι ακριβώς αυτήν. Η κατεδάφισή της.
Όπως, όμως, αναφέρθηκε και προηγουμένως, αυτό αποτελεί μόνο μια μικρή σκηνή. Γιατί αν δούμε την μεγάλη εικόνα της τουριστικής διαχείρισης, αυτήν εύγλωττα μπορεί να περιγραφεί από την φράση Χωρίς Αρχές και Στρατηγική Τουριστική Ανάπτυξη, όπως άλλωστε φαίνεται και δια γυμνού οφθαλμού μέσα από την άναρχη και αυθαίρετη δόμηση, την υποβάθμιση του φυσικού, πολιτιστικού και δομημένου περιβάλλοντος, την σοβαρή έλλειψη υποδομών, την απουσία οργανωμένης ανάδειξης και αξιοποίησης των πλεονεκτημάτων του Νομού, την αδυναμία μας να ενσωματώσουμε τις σύγχρονες τάσεις και, εν τέλει, την απουσία συγκεκριμένου φορέα με αποκλειστική αρμοδιότητα την οργάνωση της προσέλκυσης, υποδοχής και διαχείρισης του επισκέπτη, δηλαδή του τουριστικού προϊόντος. Κι αν, από την άλλη, υπάρχει μια φράση που περιγράφει αυτό που χρειαζόμαστε ως Νομός, και ως Χώρα εν γένει, στον χώρο του τουρισμού αυτήν δεν είναι άλλη από την Οργανωμένη Τουριστική Ανάπτυξη, δηλαδή, τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έχουμε σήμερα.
Όλοι θα έχουμε ακούσει να λέγεται ότι η ανάπτυξη δεν γίνεται με ευχές αλλά, αντιθέτως, προϋποθέτει πράξεις, δηλαδή μέτρα πολιτικής και κρατικές δομές τέτοιες που την ενθαρρύνουν, την διευκολύνουν, την προωθούν και την ανατροφοδοτούν.
Κάθε οικισμός και ο τόπος του (όπως αυτός της Παραλίας) αποτελεί μία παραγωγική ενότητα, και ως εκ τούτου μπορεί με την σωστή οργάνωση να μετασχηματιστεί σε μία «Αναπτυξιακή Ενότητα».
Προϋποθέσεις για να συμβεί αυτήν η μεταστροφή είναι η ύπαρξη:
Κινητήριας Δύναμης της τοπικής κοινωνίας,
Διαδικασία διαρκούς ενσωμάτωσης την γνώσης της επιστήμης, των σύγχρονων τάσεων και της διεθνούς εμπειρίας και πρακτικής,
Διαδικασία ενσωμάτωσης των Οραμάτων και της Βούλησης των δημιουργικών δυνάμεων της τοπικής κοινωνίας, και
Εργαλεία (θεσμικά, νομικά, Χρηματοδοτικά κ.α.) σχεδιασμού, υλοποίησης και διαχείρισης αυτής της υπόθεσης.
Αν κινητήρια δύναμη είναι μόνο το κέρδος – όπως συμβαίνει σήμερα - τότε το τουριστικό προϊόν και ο άνθρωπος αποξενώνονται, οι κανόνες καταστρατηγούνται, το περιβάλλον υποβαθμίζεται και οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι εξαντλούνται. Το κέρδος ως σκοπός πρέπει να μπολιάζεται από την πίστη μας σε κάποια αξία, κι αυτήν δεν μπορεί να είναι άλλη από την ταυτότητά μας, την Ελληνικότητα και ότι αυτήν η λέξη κουβαλάει μαζί της, δηλαδή, την παιδεία, τον πολιτισμό, το ελληνικό τοπίο και το περιβάλλον, την γεωγραφία, το ανάγλυφο και κάθε άλλο ελληνικό χαρακτηριστικό.
Αν δεν ενσωματώσουμε την «γνώση» στις πρακτικές μας – όπως συμβαίνει σήμερα -, στερούμαστε εξ αντικειμένου το κομμάτι εκείνο της προόδου που θα είχαμε πετύχει αν το κάναμε.
Αν δεν ενσωματώσουμε την φωνή και τα οράματα της τοπικής κοινωνίας – όπως συμβαίνει σήμερα -, στερούμε από την κοινωνία αυτήν να διαμορφώσει η ίδια τους όρους της ύπαρξής της. Και
Αν δεν παρέχονται όλα τα απαραίτητα εργαλεία –σήμερα έχουμε ένα πολυδαίδαλο κράτος- , όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν πράξη.
Η άποψή αυτή που κατατίθεται στην Δημοκρατική Συμπαράταξη Πιερίας εν όψει του Συνεδρίου μας, επικεντρώνεται σε δύο σημεία αιχμής:
Το πρώτο είναι η διατύπωση της ανάγκης για ένα άλλο Κράτος, μικρό, αποκεντρωμένο, αυτοδιοικούμενο και ανταποδοτικό, και
Το δεύτερο είναι η διατύπωση της ανάγκης για ανάδειξη της Ελληνικότητας, την πίστη δηλαδή σ’ αυτό που μας κάνει περήφανους αλλά που, ως κοινωνία, ποτέ δεν γνωρίσαμε αρκετά.
Χρήστος Τζιουβάρας
Γραμματέας Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ & Συντονιστής ΔΗ.ΣΥ. Πιερίας
