Ιλαρχος Κυλινδρής Γεώργιος
Εκλεγμένος Αντιπρόσωπος ΠΟΜΕΝΣ
Πρώην Μέλος ΔΣ ΕΣΠΕΛ
Με την ευκαιρία του εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς αλλά και του εορτασμού του Πάσχα πριν λίγες μέρες, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους συναδέλφους Υγεία, Ευημερία και Οικογενειακή Ευτυχία. Θα ήθελα επίσης συμβολικά λόγω της σημερινής ημέρας, μιας ημέρας διεκδικήσεων και αγώνων να μεταφέρω μερικές σκέψεις μου περί του Στρατιωτικού Συνδικαλισμού.
Αρχίζοντας θα αναφερθώ στον ορισμό [συνδικαλιστής] που για αρκετούς στις μέρες μας αποτελεί λέξη που δεν θα ήθελαν να ακουστεί από τα χείλη τους. Πρόκειται για την αρχαία ελληνική λέξη σύνδικος «συνήγορος, υπερασπιστής», που στη δημώδη Λατινική έγινε syndicus «ο εκπρόσωπος πόλεως», για να περάσει (ήδη το 1257) στη Γαλλική ως syndique «ο υπερασπιστής των δικαιωμάτων μιας κοινότητας (αρχικά εκκλησιαστικής)», απ΄ όπου ξαναγύρισε αργότερα στην Ελληνική («αντιδάνειο») με τα ομόρριζα συνδικάτο, συνδικαλισμός, συνδικαλιστής. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αθηναϊκή δημοκρατία οι σύνδικοι ήταν συνήγοροι και εκπρόσωποι τού δημοσίου (πόλεως, φυλών), ιδίως ενώπιον ξένων δικαστηρίων, αργότερα δε και δικαστές.
Σήμερα ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι διεκδικητικός ανεξάρτητος και να μην δένεται στο άρμα κανενός. Όταν οι Πρωτοβάθμιες Ενώσεις Στρατιωτικών, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι μιας ομοσπονδίας, αυτοί που βρίσκονται καθημερινά δίπλα στον συνάδερφο, μαζί του στην εκπαίδευση και στον στίβο των ασκήσεων, μεταφέρουν μηνύματα και προβληματισμούς στην Ομοσπονδία αυτά θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Εφόσον υποστούν την κατάλληλη επεξεργασία θα πρέπει να προωθούνται για επίλυση στην Στρατιωτική και Πολιτική Ηγεσία.
Τα μέλη των πρωτοβάθμιων Ενώσεων είναι η δύναμη της ομοσπονδίας. Ο συνάδερφος θα συνεχίσει να στηρίζει το εγχείρημα του Στρατιωτικού Συνδικαλισμού όταν δει αποτελέσματα, όταν δει ότι υπάρχει δυναμική παρέμβαση και στήριξη στα δίκαια πάντα αιτήματα του. Μα θα πει κανείς υπάρχουν και άδικα αιτήματα; Πιστεύω ναι, φυσικά και υπάρχουν. Ο άνθρωπος ενεργεί πολλές φορές με το συναίσθημα, αρκετές φορές φτάνει στο σημείο να δημιουργεί έναν μανδύα προστασίας προς όφελος του, ίσως είναι το αίσθημα της αυτοσυντήρησης που τον οδηγεί εκεί . Είναι λογικό αρκετές φορές να ακούμε προτάσεις οι οποίες είναι αντικρουόμενες. Αυτό συμβαίνει διότι ο κάθε ένας βλέπει τα πράγματα από την δική του οπτική. Π.χ όσον αφορά την μοριοδότηση για την στέγαση στα ΣΟΑ- ΣΟΜΥ ΚΑΑΥ κ.τ.λ Διαφορετική οπτική και προτάσεις φτάνουν καθημερινά στις Ενώσεις από έναν συνάδερφο Λοχία που ανήκει στον θεσμό των ΕΠΟΠ σε σχέση με αυτές που έχει π.χ κάποιος συνάδερφος που φέρει τον βαθμό του Συνταγματάρχη.
Το δευτεροβάθμιο Όργανο πρέπει να δηλώνει [παρόν] για όλους. Για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να ακολουθούνται τεχνοκρατικές πρακτικές ανάλυσης της κάθε πρότασης από άξιους συναδέρφους και όχι μόνο, που θα αναλάβουν το έργο της σύνθεσης ή της απόρριψης. Η τελική πρόταση που θα αποσταλεί στην νομοθετική και εκτελεστική εξουσία πρέπει να είναι πλήρως ελεγμένη και τεκμηριωμένη. Αρκετές φορές το δευτεροβάθμιο όργανο πιστεύω ότι θα πρέπει να απευθυνθεί και σε εξειδικευμένους εξωτερικούς συνεργάτες π.χ για μια πρόταση που αφορά το νέο μισθολόγιο ή για θέματα περί του ασφαλιστικού συστήματος. Γι' αυτό το λόγο η ομοσπονδία πρέπει να έχει οικονομική αυτοτέλεια. Να μπορεί να απευθυνθεί στους καλύτερους ανά κλάδο και τομέα εξειδίκευσης. Αυτό το οποίο θα φτάσει μέχρι τα έδρανα της βουλής δεν θα πρέπει να είναι κάτι για πρόσκαιρη κατανάλωση το οποίο θα πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων. Μόνο όταν ενεργούμε αξιοκρατικά με σχέδιο, στόχους και όραμα θα είμαστε αξιόπιστος συνομιλητής.
Τα εκλεγμένα μέλη του ΔΣ στο δευτεροβάθμιο όργανο, πρέπει να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο υποβοηθούμενοι από άτομα τα οποία έχουν ιδιαίτερες γνώσεις. Έχω δει έως σήμερα να προωθούνται ίσως και εκατοντάδες προτάσεις προς την Στρατιωτική και πολιτική Εξουσία. Αναρωτιέμαι πόσες από αυτές έφτασαν στην νομοπαρασκευαστική επιτροπή της βουλής ώστε να υπάρχει νομοθετική ρύθμιση; Ελάχιστες. Δεν θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί; Ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν ώστε η φωνή της Ομοσπονδίας να ακούγεται όχι μόνο δυνατά αλλά και με μετρήσιμα αποτελέσματα; Επαναλαμβάνω εάν μια Ομοσπονδία θέλει να πετύχει ως θεσμικός εκπρόσωπος των εν ενεργεία στρατιωτικών πρέπει να διεκδικεί να είναι ανεξάρτητη και να μην δένεται στο άρμα κανενός.
Σε κάθε περίοδο της νεότερης ιστορίας οι ανεξάρτητες και δυναμικές συνδικαλιστικές οργανώσεις αποτέλεσαν εγγύηση για την δημοκρατία και την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων. Το πόσο ανεξάρτητες υπήρξαν μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί κριτήριο για το επίπεδο της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Το Σύνταγμα κατοχυρώνει την συνδικαλιστική ελευθερία. Το άρθρο 23 του Συντάγματος ορίζει τα εξής: Το κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για την διασφάλιση της συνδικαλιστικής Ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών μ’ αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, μέσα στα όρια του νόμου. Παρά τη συνταγματική κατοχύρωση της συνδικαλιστικής ελευθερίας, ποτέ δεν έλειψαν οι παρεμβάσεις και η προσπάθεια χειραγώγησης των επαγγελματικών ομάδων.
Η διατήρηση της αυτονομίας του συνδικαλιστικού κινήματος είναι απόδειξη υγείας για κάθε δημοκρατικό πολίτευμα. Είναι εντελώς διαφορετικό να είσαι συνομιλητής από το να είσαι πιστός ακόλουθος. Μια συνδικαλιστική οργάνωση που σέβεται τον εαυτό της, την ιστορία και τα μέλη της, προτείνει, διαπραγματεύεται, διαφωνεί, συμφωνεί όταν πρέπει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν γίνεται η ουρά του οποιουδήποτε, γιατί έτσι παραχωρεί την ελευθερία και την ανεξαρτησία που το ελληνικό Σύνταγμα της παρέχει.
Η αποστολή του συνδικαλιστή είναι να ενώνει και όχι να – διχάζει. Ο συνδικαλισμός είναι πάνω από αξιώματα και προσωπικές φιλοδοξίες. Είναι θεσμός, είναι ιδέα και όχι πεδίο εκμετάλλευσης και εσωστρέφειας. Στο χέρι μας είναι, να προσπαθήσουμε, να πιέσουμε ώστε να δοθούν λύσεις στα καθημερινά μας προβλήματα. Πρέπει όμως πρώτα εμείς να αλλάξουμε τρόπο σκέψης, να απορρίψουμε το ΕΓΩ, να προτάξουμε το ΕΜΕΙΣ, να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Η επιτυχία θα είναι σίγουρη και θα επιλυθούν πολύ περισσότερα προβλήματα όταν τηρούνται τα καταστατικά και ακολουθούνται οι δημοκρατικές διαδικασίες στα συλλογικά όργανα (Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια) χωρίς αποκλεισμούς. Βασική προϋπόθεση είναι ότι πρέπει με κάθε θυσία να διασφαλιστεί η ΕΝΟΤΗΤΑ των συναδέλφων ακολουθώντας όλοι τους Νόμους, τις διαταγές και τα ψηφίσματα του κράτους.
Ο συνδικαλισμός πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει. Είναι η προϋπόθεση για την αποτελεσματικότερη προάσπιση των αιτημάτων μας. Αναμένουμε από την Εκτελεστική εξουσία να υλοποιήσει σύντομα όλα όσα έχει ψηφίσει η Νομοθετική εξουσία καθώς και αυτά τα οποία έχει αποφασίσει η δικαστική εξουσία με την έκδοση δικαστικών αποφάσεων. Επίσης πρέπει η νομοθετική εξουσία να προβεί άμεσα σε νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξασφάλιση της αρχής της ισότητας. Οι στρατιωτικοί και οι οικογένειες τους είναι μια ειδική κατηγορία πολιτών που ως κοινωνική ομάδα, βρίσκονται υπό συνεχή μετακίνηση σε όλη την Ελλάδα και ιδίως σε απομακρυσμένες περιοχές της Θράκης και των νησιών του Αν. Αιγαίου, μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα, για την κάλυψη των εκάστοτε υπηρεσιακών αναγκών. Αυτό συμβαίνει από την είσοδό τους στο στράτευμα (σε ηλικία 18 ετών) έως και την ημέρα της αποστρατείας τους (σε ηλικία 58 ετών) πληρώνοντας βαρύ τίμημα τόσο στον οικονομικό τομέα, με την δυσκολία στην εύρεση εργασίας από την σύζυγο λόγω συχνών μεταθέσεων, με μεγάλα έξοδα μετακίνησης ώστε να μπορέσουν να δουν μια στο τόσο οι παππούδες τα εγγόνια τους, όσο και στον ψυχολογικό τομέα από τις συχνές εναλλαγές σχολικού και κοινωνικού περιβάλλοντος.
Στόχος του στρατιωτικού συνδικαλισμού θα πρέπει να είναι η συνεργασία με την Φυσική Ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, με την Πολιτική Ηγεσία καθώς και με τους εκλεγμένους εκπροσώπους της Νομοθετικής Εξουσίας ώστε να υπάρχει άμεση επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι στρατιωτικοί καθώς και οι οικογένειες τους. Οι προτάσεις για την επίλυση των εκάστοτε προβλημάτων θα πρέπει να είναι τεκμηριωμένες ακολουθώντας τους νόμους, τις διαταγές αλλά και την ιδιαιτερότητα του Στρατιωτικού Επαγγέλματος.
Υπάρχουν προβλήματα τα οποία όντως απαιτούν χρήματα για να λυθούν όπως η επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2012, της αποζημίωσης για Νυχτερινή απασχόληση κ.τ.λ .Υπάρχουν όμως και προβλήματα τα οποία μπορούν να λυθούν με μερικές τροποποιήσεις νόμων και διαταγών εξοικονομώντας χρήματα και ταυτόχρονα ανυψώνοντας το ηθικό. Όπως είναι η νομοθέτηση συγκεκριμένου χρονικού ορίου(αυτού το ενός μηνός) μέσα στο οποίο θα υλοποιούνται τα υπηρεσιακά συμβούλια των συναρμόδιων υπουργείων για την έκδοση αποφάσεων για συνυπηρέτηση ( συζύγων Στρατιωτικών) κατά προτεραιότητα όπως ορίζει το νομικό πλαίσιο( έχουν παρατηρηθεί καθυστερήσεις που αγγίζουν και τον ένα χρόνο), ο εναρμονισμός των διαταγών (αυτών που ορίζουν τις θέσεις όπου τα στελέχη μπορούν να εκτελέσουν χρόνο διοίκησης ή ειδικής υπηρεσίας) με τους πίνακες οργάνωσης ΠΟΥ, η θεσμοθέτηση της συνυπηρέτησης συζύγων Στρατιωτικών στην ίδια περιφερειακή ενότητα, η θέσπιση ποιο αυστηρών κριτηρίων για την έκδοση έκτακτων μεταθέσεων (διότι αυτές εκτελούνται χωρίς μοριοδότηση), ο ορισμός ποιο δίκαιων κριτηρίων όσον αφορά την μοριοδότηση για μετάθεση (όπου έχουν παρατηρηθεί αδικίες),η αποκατάσταση βαθμολογικής εξέλιξης για κάποιες μερίδες στρατιωτικών κ.α.
Τέλος μόνο η καθημερινή επαφή με τους συναδέλφους θα μας δώσει την πραγματική εικόνα των προβλημάτων. Πρέπει να ακούμε καθημερινά τα μέλη μας , ερχόμενοι σε επαφή μαζί τους σε όλους τους χώρους, από τα πεδία των ασκήσεων έως και τα γραφεία των Πρωτοβάθμιων Ενώσεων.
Μόνος ΣΤΟΧΟΣ η επίλυση των προβλημάτων σε συνεργασία με την Φυσική μας Ηγεσία και τους Πολιτικούς μας προϊσταμένους. Επίλυση μέσα από ορθολογικές καινοτόμες και ουσιαστικές προτάσεις ακολουθώντας τις ΑΡΧΕΣ και τις ΑΞΙΕΣ της Στρατιωτικής οικογένειας.
Οι δημοσιεύσεις αποτελούν δημιούργημα αυτού που τα γράφει και το OlymposPress.gr διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής τους χωρίς προειδοποίηση αν αναφερθεί ότι προσβάλλουν ή είναι αντίθετα στον νόμο.
